صائب اول

غیر از دل شکسته معمار عقل نیست

در شهر بند عشق تو ویرانه دگر

حافظ هشتم

93/07/12 09:47

ای بُـرده دلـم را تـو بــدان شکل و شمایل پــروای...

ای بُـرده دلـم را تـو بــدان شکل و شمایل
پــروای کس ات نی ّ و جـهـانی به تو مایل
گـه آه کـشم از دل و گـه تــیـر ِ تو از جـــان
پیش تو چه گویم که چه ها می کشم ازدل

حافظ هفتم

همای اوج سعادت به دام ما افتد

اگر تو را گذری بر مقام ما افتد

حباب وار براندازم از نشاط کلاه

اگر ز روی تو عکسی به جام ما افتد

شهریار پنجم

روزی اگر بناست که بر تن کفن کنم

من اَن کفن به تن ز برای وطن کنم

سبز و سفید و سرخ نکوتر بود کفن

تا من برای خاطر میهن به تن کنم

فروغ فرخزاد اول

می روم خسته و افسرده و زار
سوی منزلگه ویرانه خویش
به خدا می برم از شهر شما
دل شوریده و دیوانه خویش

اخوان ثالث اول

زندگی با ماجراهای فراوانش،

ظاهری دارد به سان بیشه ای بغرنج و در هم باف

ماجراها گونه گون و رنگ وارنگ ست؛

چیست اما ساده تر از این، که در باطن

تار و پود هیچی و پوچی هم آهنگ است؟

مشیری اول

بی تو ، مهتاب شبی باز از آن کوچه گذشتم
همه تن چشم شدم خیره به دنبال تو گشتم
شوق دیدار تو لبریز شد از جام وجودم
شدم آن عاشق دیوانه که بودم !

در نهانخانه جانم گل یاد تو درخشید
باغ صد خاطره خندید
عطر صد خاطره پیچید

شهریار چهارم

در وصل هم ز عشق تو ای گل در آتشم

عاشق نمی شوی که ببینی چه می کشم

با عقل آب عشق به یک جو نمی رود

بیچاره من که ساخته از آب و آتشم

خطاطی هفتم

آنکس که تو را شناخت جان را چه کند

رازها

رازها در میان خود هم نهاد