فروغ فرخزاد اول

می روم خسته و افسرده و زار
سوی منزلگه ویرانه خویش
به خدا می برم از شهر شما
دل شوریده و دیوانه خویش

اخوان ثالث اول

زندگی با ماجراهای فراوانش،

ظاهری دارد به سان بیشه ای بغرنج و در هم باف

ماجراها گونه گون و رنگ وارنگ ست؛

چیست اما ساده تر از این، که در باطن

تار و پود هیچی و پوچی هم آهنگ است؟

مشیری اول

بی تو ، مهتاب شبی باز از آن کوچه گذشتم
همه تن چشم شدم خیره به دنبال تو گشتم
شوق دیدار تو لبریز شد از جام وجودم
شدم آن عاشق دیوانه که بودم !

در نهانخانه جانم گل یاد تو درخشید
باغ صد خاطره خندید
عطر صد خاطره پیچید

شهریار چهارم

در وصل هم ز عشق تو ای گل در آتشم

عاشق نمی شوی که ببینی چه می کشم

با عقل آب عشق به یک جو نمی رود

بیچاره من که ساخته از آب و آتشم

خطاطی هفتم

آنکس که تو را شناخت جان را چه کند

رازها

رازها در میان خود هم نهاد

سعدی هفتم

 

یک روز به شیدایی در زلف تو آویزم

قیصر امین پور دوم

خوشا از دل نم اشکی فشاندن
    به آبی آتش دل را نشاندن
    خوشا زان عشقبازان یاد کردن
    زبان را زخمه فریاد کردن
    خوشا از نی خوشا از سر سرودن

باباطاهر دوم

سه درد آمو بجانم هر سه یکبار

غریبی و اسیری و غم یار

غریبی و اسیری چاره دیره

غم یار و غم یار و غم یار