کاظم بهمنی دوم

 

قدر‌نشناس ِ عزیزم، نیمه ی من نیستی

قلبمی اما سزاوار تپیدن نیستی   !

 

مادر این بوسه های چون مسیحایی ولی

مرده خیلی زنده کردی، پاکدامن نیستی

کاظم بهمنی اول

من به دست آوردم ات ، افزون ولی انگاشتم
بیش از این ها از دعای خود توقع داشتم

آهِ من دیشب به تنگ آمد ، دوید از سینه ام
داشت می آمد بسوزاند تو را ، نگذاشتم !