صائب اول

غیر از دل شکسته معمار عقل نیست

در شهر بند عشق تو ویرانه دگر

قایق

دریا مرا با دستانش نوازش میکرد

و به بندر رویا می رفتم

ناگاه تو را زایید

و مرا به آغوش کشاندی

نمیدانستم ولی خورد شدم

و تکه هایم تا بی نهایت میتازند و

رویا را از یاد بردند

#آشفته