مشیری اول

بی تو ، مهتاب شبی باز از آن کوچه گذشتم
همه تن چشم شدم خیره به دنبال تو گشتم
شوق دیدار تو لبریز شد از جام وجودم
شدم آن عاشق دیوانه که بودم !

در نهانخانه جانم گل یاد تو درخشید
باغ صد خاطره خندید
عطر صد خاطره پیچید

حافظ پنجم

ای پادشه خوبان داد از غم تنهایی

		دل بی تو به جان آمد وقت است که بازآیی
دایم گل این بستان شاداب نمی‌ماند		دریاب ضعیفان را در وقت توانایی